ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2015/2016 / Wydział Techniki Morskiej i Transportu / Transport (S1) / Sylabus przedmiotu

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Transport (S1)

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Transport
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Wytrzymałość materiałów
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	6,0	ECTS (formy)	6,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	3	15	2,0	0,29	zaliczenie
laboratoria	L	3	15	2,0	0,29	zaliczenie
wykłady	W	3	30	2,0	0,42	egzamin

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	13
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		15
laboratoria
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	2
T-L-4	Próba udarności stali.	2
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	3
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	3
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		15
wykłady
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	2
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	4
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	2
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	4
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.	5
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	5
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	36
		51
laboratoria
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	10
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	25
		50
wykłady
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	18
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
TR_1A_B08_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	TR_1A_W04	T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W05, T1A_W07	InzA_W02	C-1	T-W-5, T-W-10, T-W-7, T-W-6, T-W-1, T-W-3, T-W-4, T-W-9, T-W-8, T-W-2, T-A-3, T-A-1, T-A-2, T-L-3, T-L-7, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-1, T-L-2	M-2, M-3, M-4, M-1	S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
TR_1A_B08_U01 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji	TR_1A_U15	T1A_U14	InzA_U06	C-1	T-W-10, T-W-9, T-W-8, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2	M-2, M-3, M-4, M-1	S-1, S-2, S-3
TR_1A_B08_U02 potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	TR_1A_U10, TR_1A_U09	T1A_U08, T1A_U09	InzA_U01, InzA_U02	C-1	T-W-10, T-W-9, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2	M-2, M-3, M-4, M-1	S-1, S-2, S-3
TR_1A_B08_U03 potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji	TR_1A_U16	T1A_U15	InzA_U07	C-1	T-W-10, T-W-9, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2	M-2, M-3, M-4, M-1	S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
TR_1A_B08_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
TR_1A_B08_U01 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji	2,0	Student nie potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikacji zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji.
	3,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
	5,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
TR_1A_B08_U02 potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	2,0	Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
	3,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
TR_1A_B08_U03 potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji	2,0	Student nie potrafi ocenić przydatności rutynowych metod i narzędzi ani wykorzystać metod analitycznych, symulacyjnych i eksperymentalnych do oceny wytrzymałości konstrukcji.
	3,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.
	5,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.

Literatura podstawowa

Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1992
Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1996
Grudziński, K., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1981

Literatura dodatkowa

Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1979

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	13
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		15

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	2
T-L-4	Próba udarności stali.	2
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	3
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	3
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	2
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	4
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	2
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	4
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.	5
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	5
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	36
		51

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	10
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	25
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	18
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TR_1A_B08_W01	ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TR_1A_W04	ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą technologii budowy i remontów obiektów technicznych oraz materiałów inżynierskich stosowanych w transporcie, z uwzględnieniem zagadnień wytrzymałościowych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_W01	ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T1A_W02	ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
	T1A_W03	ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T1A_W05	ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
	T1A_W07	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.
	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
	T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
	T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
	T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
	T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
	T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
	T-A-3	Kolokwium nr 2.
	T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
	T-A-2	Kolokwium nr 1.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
	T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TR_1A_B08_U01	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TR_1A_U15	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla transportu
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U14	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikacji zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji.
	3,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
	5,0	Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TR_1A_B08_U02	potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TR_1A_U10	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TR_1A_U09	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U08	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	T1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	InzA_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
	3,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TR_1A_B08_U03	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TR_1A_U16	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla transportu, oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U15	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U07	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi ocenić przydatności rutynowych metod i narzędzi ani wykorzystać metod analitycznych, symulacyjnych i eksperymentalnych do oceny wytrzymałości konstrukcji.
	3,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.
	5,0	Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.