Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej - Technologia chemiczna (S1)

Sylabus przedmiotu Chemia organiczna 1:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Technologia chemiczna
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Chemia organiczna 1
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Chemii Organicznej i Chemii Fizycznej
Nauczyciel odpowiedzialny Jacek Sośnicki <Jacek.Sosnicki@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Joanna Nowicka-Scheibe <Joanna.Nowicka-Scheibe@zut.edu.pl>, Jacek Sośnicki <Jacek.Sosnicki@zut.edu.pl>, Aneta Wesołowska <Aneta.Wesolowska@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 5,0 ECTS (formy) 5,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA2 15 2,00,41zaliczenie
wykładyW2 45 3,00,59egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Znajomość zagadnień z chemiii organicznej na poziomie szkoły średniej oraz omawianych na zajęciach uzupełniających.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami chemii organicznej.
C-2Ugruntowanie wiedzy z zakresu nazewnictwa związków organicznych.
C-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
C-4Kształtowanie umiejetności rozwiązywania prostych zadań problemowych z zakresu budowy, własciwości i reaktywności zwiazków organicznych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Przypomnienie zasad nomenklatury związków organicznych. Ćwiczenia w pisaniu wzorów strukturalnych zwiazków organicznych.2
T-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)13
15
wykłady
T-W-1Wstęp do chemii organicznej: zakres i historyczny rozwój. Analiza jakościowa i ilościowa w chemii organicznej - ustalanie wzorów sumarycznych związków organicznych.3
T-W-2Podstawowe typy reakcji w chemii organicznej. Pisanie wzorów cząsteczkowych i strukturalnych.2
T-W-3Podstawy teoretyczne budowy zwiazków organicznych. Typy wiązań, orbitalny obraz wiązań kowalencyjnych, orbitale atomowe, hybrydyzacja orbitali atomowych, tetraedryczny model atomu węgla. Homolityczny i heterolityczny rozpad wiazań kowalencyjnych.4
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.2
T-W-5Ropa naftowa, produkty destylacji frakcyjnej ropy naftowej. Liczba oktanowa i cetanowa.2
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.2
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).4
T-W-8Dieny i polieny: izolowany, sprzężony i skumulowany układ wiązań podwójnych. Butadien - efekt mezomeryczny, rezonans chemiczny, reakcje Dielsa-Aldera.2
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.2
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.4
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.4
T-W-12Nomenklatura, właściwości i reakcje eterów.1
T-W-13Nomenklatura, właściwości i reakcje alifatycznych nitrozwiazków i amin. Zasadowość i rzędowość. Sole amoniowe. Acylowanie amin pochodnymi kwasów.Tautomeria w pochodnych nitrowych. Określanie CH-kwasowości.3
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.6
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.2
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.1
T-W-17Pochodne kwasów karboksylowch.1
45

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach audytoryjnych.15
A-A-2Praca z literaturą rozszerzającą materiał przerobiony podczas ćwiczeń.18
A-A-3Rozwiązywanie zleconych przez prowadzacego zadań.15
A-A-4Przygotowanie do zaliczenia.10
A-A-5Konsultacje2
60
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w wykładzie.45
A-W-2Praca z poleconą literaturą rozszerzającą wiedzę z wykładu.25
A-W-3Przygotowanie do egzaminu.15
A-W-4Egzamin pisemny.3
A-W-5Konsultacje2
90

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-2Metody problemowe: wykład konwersatoryjny
M-3Metody praktyczne: pokaz w wykorzystaniem modeli chemicznych
M-4Metody aktywizujące: dyskusja dydaktyczna, np.: burza mózgów
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
S-3Ocena formująca: Aktywność na zajęciach.
S-4Ocena formująca: Ocena pracy w grupie.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
TCH_1A_B10_W01
Student rozróżnia najważniejsze klasy związków organicznych.
TCH_1A_W03C-2T-A-1, T-W-6, T-W-7, T-W-12, T-W-9, T-W-16, T-W-4, T-W-11, T-W-13, T-W-14M-1, M-5S-1, S-2
TCH_1A_B10_W02
Student opisuje główne strategie syntezy związków organicznych z uwzględnieniem wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia wiązań węgiel-wegiel i węgiel-heteroatom.
TCH_1A_W03C-3, C-1T-A-2, T-W-7, T-W-5, T-W-8, T-W-10, T-W-3, T-W-15, T-W-17, T-W-14M-1, M-2, M-5S-1, S-2
TCH_1A_B10_W03
Student objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych oraz proponuje mechanizmy podstawowych reakcji.
TCH_1A_W03C-3T-A-2, T-W-1, T-W-6, T-W-7, T-W-9, T-W-16, T-W-4, T-W-10, T-W-11, T-W-15, T-W-14M-1, M-2, M-3, M-4, M-5S-1, S-2
TCH_1A_B10_W04
Student rozpoznaje podstawowe typy izomerii oraz tłumaczy podstawowe zagadnienia dotyczace stereochemii.
TCH_1A_W03C-3, C-1T-A-1, T-W-6, T-W-7, T-W-3M-1, M-3, M-5S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
TCH_1A_B10_U01
Student potrafi zastosować w praktyce zasady nomenklatury związków organicznych.
TCH_1A_U03C-2T-A-1, T-W-6, T-W-7, T-W-12, T-W-9, T-W-16, T-W-2, T-W-4, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-15, T-W-14M-1, M-5S-1, S-2
TCH_1A_B10_U02
Student analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji organicznych.
TCH_1A_U03C-3T-A-2, T-W-7, T-W-2, T-W-4, T-W-10, T-W-17, T-W-14M-1, M-2, M-5S-3, S-2
TCH_1A_B10_U03
Student korzysta z poznanych podczas zajęć reakcji w celu projektowania syntezy organicznej.
TCH_1A_U07C-3, C-1T-A-2, T-W-6, T-W-7, T-W-12, T-W-9, T-W-16, T-W-4, T-W-8, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-15, T-W-14M-1, M-3, M-5S-3, S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
TCH_1A_B10_K01
Student jest zdolny do rozwiązywania prostych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
TCH_1A_K01C-3T-A-2M-2, M-4, M-5S-3, S-4, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
TCH_1A_B10_W01
Student rozróżnia najważniejsze klasy związków organicznych.
2,0Student nie zna zasad systematyki związków organicznych i nie rozróżnia podstawowych grup funkcyjnych w związkach organicznych.
3,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 55-69 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
3,5Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 70-79 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
4,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 80-89 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
4,5Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 90-95 procent spośród omawianych związków organicznych.
5,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać powyżej 95 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
TCH_1A_B10_W02
Student opisuje główne strategie syntezy związków organicznych z uwzględnieniem wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia wiązań węgiel-wegiel i węgiel-heteroatom.
2,0Student nie zna głównych strategii syntezy związków organicznych.
3,0Student zna w 55-69 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia błędy w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
3,5Student zna w 70-79 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
4,0Student zna w 80-89 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w równanich reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
4,5Student zna w 90-95 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, sporadycznie popełnia błędy w równanich reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
5,0Student zna bardzo dobrze (powyżej 95%) główne strategie syntezy związków organicznych, nie popełnia błędów w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań. Proponuje alternatywne metody syntezy różnych klas związków organicznych.
TCH_1A_B10_W03
Student objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych oraz proponuje mechanizmy podstawowych reakcji.
2,0Student nie zna różnic w reaktywności związków organicznych i nie potrafi zaproponować żadnego mechanizmu reakcji.
3,0Student w 55-69 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności związków organicznych, w niewielkim stopniu potrafi zaproponować i objaśnić mechanizmy reakcji.
3,5Student w 70-79 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, popełnia liczne błędy w proponowanych i objaśnianych mechanizmach reakcji.
4,0Student w 80-89 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w proponowanych i objaśnianych mechanizmach reakcji.
4,5Student w 90-95 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, sporadycznie popełnia błędy w proponowanych i przedstawianych mechanizmach reakcji.
5,0Student bardzo dobrze (powyżej 95%) zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organiczych, bezbłędnie proponuje i przedstawia mechanizmy podstawowych reakcji.
TCH_1A_B10_W04
Student rozpoznaje podstawowe typy izomerii oraz tłumaczy podstawowe zagadnienia dotyczace stereochemii.
2,0Student w ogóle nie rozpoznaje podstawowych typów i nie potrafi wytłumaczyć podstawowych zagadnień stereochemii.
3,0Student rozpoznaje, ale nie potrafi wytłumaczyć postawowych zagadnień izomerii i stereochemii.
3,5Student rozpoznaje i tłumaczy podstawowe zagadnienia izomerii, rozpoznaje, ale nie potrafi wyjaśnić podstawowych zagadnień stereochemii.
4,0Student rozpoznaje, ale potrafi wyjaśnić tylko niektóre zagadnienia izomerii i stereochemii.
4,5Student rozpoznaje i tłumaczy większość zagadnień dotyczących izomerii i stereochemii.
5,0Student bardzo dobrze zna i bezbłędnie tłumaczy wszystkie zagadnienia izomerii i stereochemii.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
TCH_1A_B10_U01
Student potrafi zastosować w praktyce zasady nomenklatury związków organicznych.
2,0Student nie potrafi zastosować zasad nomenklatury związków organicznych.
3,0Student w 55-69 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
3,5Student w 70-79 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
4,0Student w 80-89 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
4,5Student w 90-95 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
5,0Student praktycznie bezbłędnie (powyżej 95%) stosuje zasady nomenklatury związków organicznych.
TCH_1A_B10_U02
Student analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji organicznych.
2,0Student nie zna i nie potrafi zaproponować mechanizmu żadnej z podstawowych reakcji w chemii organicznej.
3,0Student prawidłowo analizuje podany przez prowadzącego zajęcia mechanizm reakcji ale sam nie potrafi zaproponować żadnego mechanizmu.
3,5Student prawidłowo analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, ale popełnia liczne błędy w równaniach reakcji.
4,0Student prawidłowo analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, popełnia nieliczne błędy w równanich reakcji.
4,5Student bezbłędnie analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, sporadyczne popełnia błędy w równaniach reakcji.
5,0Student bezbłędnie analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji w chemii organicznej.
TCH_1A_B10_U03
Student korzysta z poznanych podczas zajęć reakcji w celu projektowania syntezy organicznej.
2,0Student nie potrafi zastosować żadnej z poznanych na zajęciach reakcji.
3,0Student w 55-69 procentach potrafi zastosować poznane na zajęciach reakcje, potrafi zaprojektować syntezę organiczną z pomocą prowadzącego zajęcia.
3,5Student w 70-79 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcji, potrafi z licznymi błędami zaprojektować syntezę organiczną.
4,0Student w 80-89 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje, popełnia nieliczne błędy w projektowaniu syntezy organicznej.
4,5Student w 90-95 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje, popełnia sporadyczne błędy w projektowaniu syntezy organicznej.
5,0Student w pełni (powyżej 95%) ptrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje oraz nie ma problemów w projektowaniu syntezy organicznej.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
TCH_1A_B10_K01
Student jest zdolny do rozwiązywania prostych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
2,0Student nie jest zdolny do rozwiązania żadnego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
3,0Student jest zdolny do rozwiązania podstawowego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
3,5Student jest zdolny do rozwiązania podstawowych i wybranych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
4,0Student jest zdolny do rozwiązania trudniejszych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
4,5Student jest zdolny do rozwiązania większości problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
5,0Student jest zdolny do rozwiązania każdego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.

Literatura podstawowa

  1. John McMurry, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2020
  2. Przemysław Mastalerz, Chemia organiczna, Wydawnictwo Chemiczne, Wrocław, 2000
  3. Robert T. Morrison, Robert N. Boyd, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2008
  4. J. Clayden, N.Greeves, S. Warren, P.Wothers, Chemia organiczna, Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2009

Literatura dodatkowa

  1. B. Bobrański, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1992
  2. H. Hart, L.E. Craine, D.J. Hart, Chemia organiczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2008
  3. E. Białecka-Floriańczyk, J. Włostowska, Chemia organiczna, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2005
  4. D. Buza, A. Ćwil, Zadania z chemii organicznej z rozwiązaniami, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2006

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Przypomnienie zasad nomenklatury związków organicznych. Ćwiczenia w pisaniu wzorów strukturalnych zwiazków organicznych.2
T-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)13
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Wstęp do chemii organicznej: zakres i historyczny rozwój. Analiza jakościowa i ilościowa w chemii organicznej - ustalanie wzorów sumarycznych związków organicznych.3
T-W-2Podstawowe typy reakcji w chemii organicznej. Pisanie wzorów cząsteczkowych i strukturalnych.2
T-W-3Podstawy teoretyczne budowy zwiazków organicznych. Typy wiązań, orbitalny obraz wiązań kowalencyjnych, orbitale atomowe, hybrydyzacja orbitali atomowych, tetraedryczny model atomu węgla. Homolityczny i heterolityczny rozpad wiazań kowalencyjnych.4
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.2
T-W-5Ropa naftowa, produkty destylacji frakcyjnej ropy naftowej. Liczba oktanowa i cetanowa.2
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.2
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).4
T-W-8Dieny i polieny: izolowany, sprzężony i skumulowany układ wiązań podwójnych. Butadien - efekt mezomeryczny, rezonans chemiczny, reakcje Dielsa-Aldera.2
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.2
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.4
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.4
T-W-12Nomenklatura, właściwości i reakcje eterów.1
T-W-13Nomenklatura, właściwości i reakcje alifatycznych nitrozwiazków i amin. Zasadowość i rzędowość. Sole amoniowe. Acylowanie amin pochodnymi kwasów.Tautomeria w pochodnych nitrowych. Określanie CH-kwasowości.3
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.6
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.2
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.1
T-W-17Pochodne kwasów karboksylowch.1
45

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach audytoryjnych.15
A-A-2Praca z literaturą rozszerzającą materiał przerobiony podczas ćwiczeń.18
A-A-3Rozwiązywanie zleconych przez prowadzacego zadań.15
A-A-4Przygotowanie do zaliczenia.10
A-A-5Konsultacje2
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w wykładzie.45
A-W-2Praca z poleconą literaturą rozszerzającą wiedzę z wykładu.25
A-W-3Przygotowanie do egzaminu.15
A-W-4Egzamin pisemny.3
A-W-5Konsultacje2
90
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_W01Student rozróżnia najważniejsze klasy związków organicznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_W03Absolwent zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z chemii nieorganicznej, organicznej, polimerów, analitycznej, obejmujące budowę, właściwości i reaktywność pierwiastków i związków chemicznych, główne metody syntezy związków, z uwzględnieniem procesów i operacji jednostkowych oraz zasady i metody analizy chemicznej
Cel przedmiotuC-2Ugruntowanie wiedzy z zakresu nazewnictwa związków organicznych.
Treści programoweT-A-1Przypomnienie zasad nomenklatury związków organicznych. Ćwiczenia w pisaniu wzorów strukturalnych zwiazków organicznych.
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-12Nomenklatura, właściwości i reakcje eterów.
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.
T-W-13Nomenklatura, właściwości i reakcje alifatycznych nitrozwiazków i amin. Zasadowość i rzędowość. Sole amoniowe. Acylowanie amin pochodnymi kwasów.Tautomeria w pochodnych nitrowych. Określanie CH-kwasowości.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie zna zasad systematyki związków organicznych i nie rozróżnia podstawowych grup funkcyjnych w związkach organicznych.
3,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 55-69 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
3,5Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 70-79 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
4,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 80-89 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
4,5Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać 90-95 procent spośród omawianych związków organicznych.
5,0Student zna zasady systematyki związków organicznych i potrafi prawidłowo nazwać powyżej 95 procent spośród omawianych na zajęciach związków organicznych.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_W02Student opisuje główne strategie syntezy związków organicznych z uwzględnieniem wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia wiązań węgiel-wegiel i węgiel-heteroatom.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_W03Absolwent zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z chemii nieorganicznej, organicznej, polimerów, analitycznej, obejmujące budowę, właściwości i reaktywność pierwiastków i związków chemicznych, główne metody syntezy związków, z uwzględnieniem procesów i operacji jednostkowych oraz zasady i metody analizy chemicznej
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami chemii organicznej.
Treści programoweT-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-5Ropa naftowa, produkty destylacji frakcyjnej ropy naftowej. Liczba oktanowa i cetanowa.
T-W-8Dieny i polieny: izolowany, sprzężony i skumulowany układ wiązań podwójnych. Butadien - efekt mezomeryczny, rezonans chemiczny, reakcje Dielsa-Aldera.
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.
T-W-3Podstawy teoretyczne budowy zwiazków organicznych. Typy wiązań, orbitalny obraz wiązań kowalencyjnych, orbitale atomowe, hybrydyzacja orbitali atomowych, tetraedryczny model atomu węgla. Homolityczny i heterolityczny rozpad wiazań kowalencyjnych.
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.
T-W-17Pochodne kwasów karboksylowch.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-2Metody problemowe: wykład konwersatoryjny
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie zna głównych strategii syntezy związków organicznych.
3,0Student zna w 55-69 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia błędy w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
3,5Student zna w 70-79 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
4,0Student zna w 80-89 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w równanich reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
4,5Student zna w 90-95 procentach główne strategie syntezy związków organicznych, sporadycznie popełnia błędy w równanich reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań.
5,0Student zna bardzo dobrze (powyżej 95%) główne strategie syntezy związków organicznych, nie popełnia błędów w równaniach reakcji dotyczących wymiany grup funkcyjnych oraz tworzenia poszczególnych typów wiązań. Proponuje alternatywne metody syntezy różnych klas związków organicznych.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_W03Student objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych oraz proponuje mechanizmy podstawowych reakcji.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_W03Absolwent zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z chemii nieorganicznej, organicznej, polimerów, analitycznej, obejmujące budowę, właściwości i reaktywność pierwiastków i związków chemicznych, główne metody syntezy związków, z uwzględnieniem procesów i operacji jednostkowych oraz zasady i metody analizy chemicznej
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
Treści programoweT-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)
T-W-1Wstęp do chemii organicznej: zakres i historyczny rozwój. Analiza jakościowa i ilościowa w chemii organicznej - ustalanie wzorów sumarycznych związków organicznych.
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-2Metody problemowe: wykład konwersatoryjny
M-3Metody praktyczne: pokaz w wykorzystaniem modeli chemicznych
M-4Metody aktywizujące: dyskusja dydaktyczna, np.: burza mózgów
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie zna różnic w reaktywności związków organicznych i nie potrafi zaproponować żadnego mechanizmu reakcji.
3,0Student w 55-69 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności związków organicznych, w niewielkim stopniu potrafi zaproponować i objaśnić mechanizmy reakcji.
3,5Student w 70-79 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, popełnia liczne błędy w proponowanych i objaśnianych mechanizmach reakcji.
4,0Student w 80-89 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, popełnia nieliczne błędy w proponowanych i objaśnianych mechanizmach reakcji.
4,5Student w 90-95 procentach zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organicznych, sporadycznie popełnia błędy w proponowanych i przedstawianych mechanizmach reakcji.
5,0Student bardzo dobrze (powyżej 95%) zna i objaśnia różnice w reaktywności najważniejszych klas związków organiczych, bezbłędnie proponuje i przedstawia mechanizmy podstawowych reakcji.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_W04Student rozpoznaje podstawowe typy izomerii oraz tłumaczy podstawowe zagadnienia dotyczace stereochemii.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_W03Absolwent zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z chemii nieorganicznej, organicznej, polimerów, analitycznej, obejmujące budowę, właściwości i reaktywność pierwiastków i związków chemicznych, główne metody syntezy związków, z uwzględnieniem procesów i operacji jednostkowych oraz zasady i metody analizy chemicznej
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami chemii organicznej.
Treści programoweT-A-1Przypomnienie zasad nomenklatury związków organicznych. Ćwiczenia w pisaniu wzorów strukturalnych zwiazków organicznych.
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-3Podstawy teoretyczne budowy zwiazków organicznych. Typy wiązań, orbitalny obraz wiązań kowalencyjnych, orbitale atomowe, hybrydyzacja orbitali atomowych, tetraedryczny model atomu węgla. Homolityczny i heterolityczny rozpad wiazań kowalencyjnych.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-3Metody praktyczne: pokaz w wykorzystaniem modeli chemicznych
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student w ogóle nie rozpoznaje podstawowych typów i nie potrafi wytłumaczyć podstawowych zagadnień stereochemii.
3,0Student rozpoznaje, ale nie potrafi wytłumaczyć postawowych zagadnień izomerii i stereochemii.
3,5Student rozpoznaje i tłumaczy podstawowe zagadnienia izomerii, rozpoznaje, ale nie potrafi wyjaśnić podstawowych zagadnień stereochemii.
4,0Student rozpoznaje, ale potrafi wyjaśnić tylko niektóre zagadnienia izomerii i stereochemii.
4,5Student rozpoznaje i tłumaczy większość zagadnień dotyczących izomerii i stereochemii.
5,0Student bardzo dobrze zna i bezbłędnie tłumaczy wszystkie zagadnienia izomerii i stereochemii.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_U01Student potrafi zastosować w praktyce zasady nomenklatury związków organicznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_U03Absolwent potrafi wykorzystywać posiadaną wiedzę związaną z chemią nieorganiczną, organiczną, polimerów, analityczną formułując i rozwiązując złożone i nietypowe zadania inżynierskie w obszarze przedmiotów studiowanego kierunku
Cel przedmiotuC-2Ugruntowanie wiedzy z zakresu nazewnictwa związków organicznych.
Treści programoweT-A-1Przypomnienie zasad nomenklatury związków organicznych. Ćwiczenia w pisaniu wzorów strukturalnych zwiazków organicznych.
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-12Nomenklatura, właściwości i reakcje eterów.
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.
T-W-2Podstawowe typy reakcji w chemii organicznej. Pisanie wzorów cząsteczkowych i strukturalnych.
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.
T-W-13Nomenklatura, właściwości i reakcje alifatycznych nitrozwiazków i amin. Zasadowość i rzędowość. Sole amoniowe. Acylowanie amin pochodnymi kwasów.Tautomeria w pochodnych nitrowych. Określanie CH-kwasowości.
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi zastosować zasad nomenklatury związków organicznych.
3,0Student w 55-69 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
3,5Student w 70-79 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
4,0Student w 80-89 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
4,5Student w 90-95 procentach potrafi zastosować zasady nomenklatury związków organicznych.
5,0Student praktycznie bezbłędnie (powyżej 95%) stosuje zasady nomenklatury związków organicznych.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_U02Student analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji organicznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_U03Absolwent potrafi wykorzystywać posiadaną wiedzę związaną z chemią nieorganiczną, organiczną, polimerów, analityczną formułując i rozwiązując złożone i nietypowe zadania inżynierskie w obszarze przedmiotów studiowanego kierunku
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
Treści programoweT-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-2Podstawowe typy reakcji w chemii organicznej. Pisanie wzorów cząsteczkowych i strukturalnych.
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.
T-W-17Pochodne kwasów karboksylowch.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-2Metody problemowe: wykład konwersatoryjny
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-3Ocena formująca: Aktywność na zajęciach.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie zna i nie potrafi zaproponować mechanizmu żadnej z podstawowych reakcji w chemii organicznej.
3,0Student prawidłowo analizuje podany przez prowadzącego zajęcia mechanizm reakcji ale sam nie potrafi zaproponować żadnego mechanizmu.
3,5Student prawidłowo analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, ale popełnia liczne błędy w równaniach reakcji.
4,0Student prawidłowo analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, popełnia nieliczne błędy w równanich reakcji.
4,5Student bezbłędnie analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji, sporadyczne popełnia błędy w równaniach reakcji.
5,0Student bezbłędnie analizuje i proponuje podstawowe mechanizmy reakcji w chemii organicznej.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_U03Student korzysta z poznanych podczas zajęć reakcji w celu projektowania syntezy organicznej.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_U07Absolwent w oparciu o właściwe źródła literaturowe potrafi dokonywać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania istniejących rozwiązań technicznych w obszarze w obszarze przedmiotów studiowanego kierunku
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami chemii organicznej.
Treści programoweT-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)
T-W-6Cykloalkany - nomenklatura, napięcia w pierścieniach cykloalkanów. Występowanie izomerii geometrycznej w pochodnych cykloalkanów oraz konformacje cykloheksanu. Nomenklatura związków bicyklicznych i spirozwiazków.
T-W-7Alkeny - nomenklatura, i metody ich otrzymywania. Reakcje wiazania podwójnego: reakcje addycji fluorowcowodorów i fluorowców, reakcje hydratacji i utleniania alkenów. Izomeria geometryczna w alkenach. Reakcje wolnorodnikowe w pozycji allilowej. Mechanizm polimeryzacji jonowej i wolnorodnikowej (izobutylen, chlorek winylu).
T-W-12Nomenklatura, właściwości i reakcje eterów.
T-W-9Alkiny: budowa wiązania potrójnego, nomenklatura. Właściwości i reakcje alkinów - reakcje addycji fluorowcowodorów, fluorowców i wody. Tautomeria keto-enolowa. Właściwości CH-kwasowe alkinów.
T-W-16Kwasy dikarboksylowe: nomenklatura i właściwości fizykochemiczne; zachowanie się kwasów dikarboksylowych podczas ogrzewania.
T-W-4Alkany - ich szereg homologiczny, występowanie, nomenklatura IUPAC oraz metody ich otrzymywania.
T-W-8Dieny i polieny: izolowany, sprzężony i skumulowany układ wiązań podwójnych. Butadien - efekt mezomeryczny, rezonans chemiczny, reakcje Dielsa-Aldera.
T-W-10Fluorowcopochodne - efekt indukcyjny, reakcje substytucji nukleofilowej jedno- i dwucząsteczkowej, reakcje eliminacji (E1, E2). Definiowanie pojęć: karbokation, karboanion, odczynnik elektrofilowy i nukleofilowy. Metody otrzymywania halogenków alkilowych.
T-W-11Alkohole. Rzędowość alkoholi i ich nazewnictwo. Właściwości kwasowe i zasadowe alkoholi, reakcje alkoholi zachodzace z rozerwaniem wiązania O-H i wiązania C-O. Reakcje substytucji nukleofilowej oraz eliminacji na przykładzie alkoholi (modyfikacje grupy hydroksylowej). Alkohole wielowodorotlenowe: diole i gliceryna. Przegrupowanie pinakolinowe - przegrupowania vic-dioli.
T-W-13Nomenklatura, właściwości i reakcje alifatycznych nitrozwiazków i amin. Zasadowość i rzędowość. Sole amoniowe. Acylowanie amin pochodnymi kwasów.Tautomeria w pochodnych nitrowych. Określanie CH-kwasowości.
T-W-15Alifatyczne kwasy karboksylowe. Nomenklatura, otrzymywanie i reaktywność.
T-W-14Alifatyczne aldehydy i ketony. Nomenklatura, własciwości, reakcje: mechanizm powstawania hemiacetali, hemiketali, acetali i ketali, reakcje zwiazków Grignarda, addycja nukleofilowa, reakcja Wittiga, reakcje kondensacji z nukleofilami azotowymi, reakcja aldolowa katalizowana przez kwasy i zasady.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie, opis
M-3Metody praktyczne: pokaz w wykorzystaniem modeli chemicznych
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-3Ocena formująca: Aktywność na zajęciach.
S-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi zastosować żadnej z poznanych na zajęciach reakcji.
3,0Student w 55-69 procentach potrafi zastosować poznane na zajęciach reakcje, potrafi zaprojektować syntezę organiczną z pomocą prowadzącego zajęcia.
3,5Student w 70-79 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcji, potrafi z licznymi błędami zaprojektować syntezę organiczną.
4,0Student w 80-89 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje, popełnia nieliczne błędy w projektowaniu syntezy organicznej.
4,5Student w 90-95 procentach potrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje, popełnia sporadyczne błędy w projektowaniu syntezy organicznej.
5,0Student w pełni (powyżej 95%) ptrafi wykorzystać poznane na zajęciach reakcje oraz nie ma problemów w projektowaniu syntezy organicznej.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięTCH_1A_B10_K01Student jest zdolny do rozwiązywania prostych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTCH_1A_K01Absolwent jest gotów krytycznie ocenić posiadaną wiedzę i odbierane treści, jest gotów do stałego poszerzania wiedzy w tym do samodzielnego jej uzupełniania
Cel przedmiotuC-3Zapoznanie studentów z reaktywnością różnych związków organicznych wynikającą z ich budowy (obecność grupy funkcyjnej).
Treści programoweT-A-2Utrwalenie materiału wykładowego poprzez praktyczne rozwiazywanie problemów (schematy reakcji, przegrupowania, ciągi reakcyjne)
Metody nauczaniaM-2Metody problemowe: wykład konwersatoryjny
M-4Metody aktywizujące: dyskusja dydaktyczna, np.: burza mózgów
M-5Metody praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-3Ocena formująca: Aktywność na zajęciach.
S-4Ocena formująca: Ocena pracy w grupie.
S-2Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie jest zdolny do rozwiązania żadnego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
3,0Student jest zdolny do rozwiązania podstawowego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
3,5Student jest zdolny do rozwiązania podstawowych i wybranych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
4,0Student jest zdolny do rozwiązania trudniejszych problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
4,5Student jest zdolny do rozwiązania większości problemów związanych z syntezą i reaktywnością związków organicznych.
5,0Student jest zdolny do rozwiązania każdego problemu związanego z syntezą i reaktywnością związków organicznych.