Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Budownictwa i Architektury - Budownictwo (S3)

Sylabus przedmiotu MES:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Budownictwo
Forma studiów studia stacjonarne Poziom trzeciego stopnia
Stopnień naukowy absolwenta doktor
Obszary studiów studia trzeciego stopnia
Profil
Moduł
Przedmiot MES
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Teorii Konstrukcji
Nauczyciel odpowiedzialny Radosław Iwankiewicz <riwankiewicz@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Adrian Silicki <Adrian.Silicki@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 2,0 ECTS (formy) 2,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny 2 Grupa obieralna 1

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
seminariaS3 20 2,01,00egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Matematyka—operacje wektorowe, rachunki różniczkowy i całkowy
W-2Mechanika ogólna—statyka, kinematyka i dynamika
W-3Mechanika budowli—metoda sił i metoda przemieszczeń
W-4Stateczność konstrukcji.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejętności modelowania i analizowania konstrukcji złożonych w ramach MES.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
seminaria
T-S-1Mechanika ogólna vs mechanika konstrukcji—ciało idealnie sztywne vs ciało odkształcalne. Metoda sił—kinematyka układu vs metoda przemieszczeń—równowaga układu. Podstawowe operacje macierzowe.1
T-S-2Model aproksymacyjny—dyskretyzacja układu ciągłego. Wielkości węzłowe i elementowe.1
T-S-3Element kratowy. (Osobliwa) macierz sztywności. Sformułowanie MES vs sformułowanie inżynierskie. O funkcjach kształtu. Uogólnione przemieszczenia węzłowe i siły elementowe.1
T-S-4Układ wzorcowy nr 1. Macierze sztywności elementów. Zasada superpozycji—agregacja elementów skończonych.1
T-S-5Układ wzorcowy nr 1. Uwzględnienie warunków brzegowych—dwa algorytmy komputerowe. Algebraiczny układ równań równowagi.1
T-S-6Układ wzorcowy nr 2. Lokalny i globalny układy współrzędnych. Macierz transformacji—składowe cosinusów kierunkowych.1
T-S-7Układ wzorcowy nr 2. Elementowa macierz sztywności w globalnym układzie współrzędnych.1
T-S-8Układ wzorcowu nr 2. Agregacja elementów. Uwzględnienie warunków brzegowych. Globalna macierz sztywności—dodatnio określona.1
T-S-9Układ wzorcowy nr 2. Ogólny schemat blokowy postępowania MES.1
T-S-10Płaski element ramowy. Element belkowy. Element ramowy jako superpozycja elementów kratowego i belkowego.1
T-S-11Płaski element ramowy. Formowanie funkcji kształtu i sformułowanie macierzy sztywności. Część belkowa—równania równowagi. Część kratowa—równania równowagi. Superpozycja.1
T-S-12Płaski element ramowy. Elementowa macierz sztywności w lokalnym układzie współrzędnych. Macierz transformacji—z lokalnych współrzędnych na globalne.1
T-S-13Sformułowanie wektora obciążeń węzłowych. Dowolne obciążenie metody przemieszczeń vs skupione obciążenie węzłowe MES. Dokładne wyniki ciągłe metody przemieszczeń vs przybliżone wyniki węzłowe i elementowe MES.1
T-S-14Kondensacja statyczna. Układ postawowy oraz elementy podstawowe metody przemieszczeń vs jeden element uogólniony MES. Wiedza z teorii konstrukcji vs 'bez tej wiedzy'. Różnice między MES a macierzową metodą przemieszczeń.1
T-S-15Pochyłe podpory—lokalne warunki brzegowe. Implementacja komputerowa lokalnych warunków brzegowych dla dużej skali układów.1
T-S-16Płaski element ramowy vs przestrzenny element ramowy. Macierz sztywności przestrzennego elementu ramowego. Macierz transformacji współrzędnych. Standardowe procedury implementacji komputerowwej układów zespolonych.1
T-S-17Rozwiązywanie komputerowe dużych układów równań algebraicznych. Algorytmy eliminacji Gaussa i inne.1
T-S-18Zagadnienia własne i analiza modalna w MES. Algorytmy komputerowe.1
T-S-19Szkic implementacji MES w dynamice i stateczności konstrukcji. Algorytmy komputerowe rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych 2.rzędu.1
T-S-20Podsumowanie. Uwagi końcowe. Dalsze prace.1
20

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
seminaria
A-S-1Udział w seminarium20
A-S-2Udział w egzaminie2
A-S-3Bieżące utrwalanie materiału20
A-S-4Przygotowanie się do egzaminu18
60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład. Praktyka komputerowa. Seminarium.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_3A_S3/C-03_W02
Modelowanie i obliczanie MES w badaniu naukowym i w praktyce projektowej.
B_3A_W02C-1T-S-4, T-S-17, T-S-5, T-S-9, T-S-6, T-S-15, T-S-19M-1S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_3A_S3/C-03_U01
Umie zamodelować i obliczyć konstrukcję złożoną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
B_3A_U01, B_3A_U08C-1T-S-2, T-S-4, T-S-7, T-S-17, T-S-5, T-S-9, T-S-8, T-S-13, T-S-6, T-S-15, T-S-19M-1S-1

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_3-_S3/C-11_K01
Ma świadomość odpowiedzialności za poprawność prowadzonych obliczeń
B_3A_K05C-1T-S-16, T-S-9, T-S-3, T-S-11, T-S-10, T-S-14, T-S-7, T-S-1, T-S-19, T-S-5, T-S-6, T-S-4, T-S-12, T-S-20, T-S-15, T-S-18, T-S-13, T-S-8, T-S-17, T-S-2M-1S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
B_3A_S3/C-03_W02
Modelowanie i obliczanie MES w badaniu naukowym i w praktyce projektowej.
2,0
3,0Zna zasady modelowania konstrukcji i sposoby obliczania dużych układów równań algebraicznych.
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
B_3A_S3/C-03_U01
Umie zamodelować i obliczyć konstrukcję złożoną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
2,0
3,0Umie zamodelować i obliczyć konstrukcję złożoną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
B_3-_S3/C-11_K01
Ma świadomość odpowiedzialności za poprawność prowadzonych obliczeń
2,0
3,0Ma świadomość odpowiedzialności za poprawność prowadzonych obliczeń
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. Zienkiewicz O.C., Finite Element Method in Engineering Science, McGraw-Hill, 1971
  2. Bathe K.J, Finite Element Procedures, Prentice Hall, 1997
  3. Owen D.R.J., Hinton E., Finie Elements in Plasticity: Theory and Practice, Pineridge, 1980
  4. Kleiber M., Hien T.D., The Stochastic Finite Element Method, Wiley, 1992
  5. Hien T.D., Wybrane działy matematyki w ujęciu komputerowym, PS, 1998

Literatura dodatkowa

  1. Zienkiewicz O.C., Metoda elementów skończonych w technice, Arkady, 1973
  2. Kleiber M., Wprowadzenie do metody elementów skończonych, PAN, 1989
  3. Branicki Cz., Mechanika budowli, Arkady, 1991
  4. Darkov A., Kuznetsov V., Stroitelnaya mechanika (wersja rosyjska, angielska), Mir, 1966

Treści programowe - seminaria

KODTreść programowaGodziny
T-S-1Mechanika ogólna vs mechanika konstrukcji—ciało idealnie sztywne vs ciało odkształcalne. Metoda sił—kinematyka układu vs metoda przemieszczeń—równowaga układu. Podstawowe operacje macierzowe.1
T-S-2Model aproksymacyjny—dyskretyzacja układu ciągłego. Wielkości węzłowe i elementowe.1
T-S-3Element kratowy. (Osobliwa) macierz sztywności. Sformułowanie MES vs sformułowanie inżynierskie. O funkcjach kształtu. Uogólnione przemieszczenia węzłowe i siły elementowe.1
T-S-4Układ wzorcowy nr 1. Macierze sztywności elementów. Zasada superpozycji—agregacja elementów skończonych.1
T-S-5Układ wzorcowy nr 1. Uwzględnienie warunków brzegowych—dwa algorytmy komputerowe. Algebraiczny układ równań równowagi.1
T-S-6Układ wzorcowy nr 2. Lokalny i globalny układy współrzędnych. Macierz transformacji—składowe cosinusów kierunkowych.1
T-S-7Układ wzorcowy nr 2. Elementowa macierz sztywności w globalnym układzie współrzędnych.1
T-S-8Układ wzorcowu nr 2. Agregacja elementów. Uwzględnienie warunków brzegowych. Globalna macierz sztywności—dodatnio określona.1
T-S-9Układ wzorcowy nr 2. Ogólny schemat blokowy postępowania MES.1
T-S-10Płaski element ramowy. Element belkowy. Element ramowy jako superpozycja elementów kratowego i belkowego.1
T-S-11Płaski element ramowy. Formowanie funkcji kształtu i sformułowanie macierzy sztywności. Część belkowa—równania równowagi. Część kratowa—równania równowagi. Superpozycja.1
T-S-12Płaski element ramowy. Elementowa macierz sztywności w lokalnym układzie współrzędnych. Macierz transformacji—z lokalnych współrzędnych na globalne.1
T-S-13Sformułowanie wektora obciążeń węzłowych. Dowolne obciążenie metody przemieszczeń vs skupione obciążenie węzłowe MES. Dokładne wyniki ciągłe metody przemieszczeń vs przybliżone wyniki węzłowe i elementowe MES.1
T-S-14Kondensacja statyczna. Układ postawowy oraz elementy podstawowe metody przemieszczeń vs jeden element uogólniony MES. Wiedza z teorii konstrukcji vs 'bez tej wiedzy'. Różnice między MES a macierzową metodą przemieszczeń.1
T-S-15Pochyłe podpory—lokalne warunki brzegowe. Implementacja komputerowa lokalnych warunków brzegowych dla dużej skali układów.1
T-S-16Płaski element ramowy vs przestrzenny element ramowy. Macierz sztywności przestrzennego elementu ramowego. Macierz transformacji współrzędnych. Standardowe procedury implementacji komputerowwej układów zespolonych.1
T-S-17Rozwiązywanie komputerowe dużych układów równań algebraicznych. Algorytmy eliminacji Gaussa i inne.1
T-S-18Zagadnienia własne i analiza modalna w MES. Algorytmy komputerowe.1
T-S-19Szkic implementacji MES w dynamice i stateczności konstrukcji. Algorytmy komputerowe rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych 2.rzędu.1
T-S-20Podsumowanie. Uwagi końcowe. Dalsze prace.1
20

Formy aktywności - seminaria

KODForma aktywnościGodziny
A-S-1Udział w seminarium20
A-S-2Udział w egzaminie2
A-S-3Bieżące utrwalanie materiału20
A-S-4Przygotowanie się do egzaminu18
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaB_3A_S3/C-03_W02Modelowanie i obliczanie MES w badaniu naukowym i w praktyce projektowej.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyB_3A_W02Ma zaawansowaną wiedzę o charakterze szczegółowym, odpowiadającą prowadzonym badaniom naukowym w obszarze nauk technicznych i studiowanej dyscyplinie, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki.
Cel przedmiotuC-1Umiejętności modelowania i analizowania konstrukcji złożonych w ramach MES.
Treści programoweT-S-4Układ wzorcowy nr 1. Macierze sztywności elementów. Zasada superpozycji—agregacja elementów skończonych.
T-S-17Rozwiązywanie komputerowe dużych układów równań algebraicznych. Algorytmy eliminacji Gaussa i inne.
T-S-5Układ wzorcowy nr 1. Uwzględnienie warunków brzegowych—dwa algorytmy komputerowe. Algebraiczny układ równań równowagi.
T-S-9Układ wzorcowy nr 2. Ogólny schemat blokowy postępowania MES.
T-S-6Układ wzorcowy nr 2. Lokalny i globalny układy współrzędnych. Macierz transformacji—składowe cosinusów kierunkowych.
T-S-15Pochyłe podpory—lokalne warunki brzegowe. Implementacja komputerowa lokalnych warunków brzegowych dla dużej skali układów.
T-S-19Szkic implementacji MES w dynamice i stateczności konstrukcji. Algorytmy komputerowe rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych 2.rzędu.
Metody nauczaniaM-1Wykład. Praktyka komputerowa. Seminarium.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Zna zasady modelowania konstrukcji i sposoby obliczania dużych układów równań algebraicznych.
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaB_3A_S3/C-03_U01Umie zamodelować i obliczyć konstrukcję złożoną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyB_3A_U01Nabywa umiejętności związane z metodyką i metodologią prowadzenia badań naukowych.
B_3A_U08Nabywa umiejętności prowadzenia badań naukowych z wykorzystaniem najnowszej wiedzy.
Cel przedmiotuC-1Umiejętności modelowania i analizowania konstrukcji złożonych w ramach MES.
Treści programoweT-S-2Model aproksymacyjny—dyskretyzacja układu ciągłego. Wielkości węzłowe i elementowe.
T-S-4Układ wzorcowy nr 1. Macierze sztywności elementów. Zasada superpozycji—agregacja elementów skończonych.
T-S-7Układ wzorcowy nr 2. Elementowa macierz sztywności w globalnym układzie współrzędnych.
T-S-17Rozwiązywanie komputerowe dużych układów równań algebraicznych. Algorytmy eliminacji Gaussa i inne.
T-S-5Układ wzorcowy nr 1. Uwzględnienie warunków brzegowych—dwa algorytmy komputerowe. Algebraiczny układ równań równowagi.
T-S-9Układ wzorcowy nr 2. Ogólny schemat blokowy postępowania MES.
T-S-8Układ wzorcowu nr 2. Agregacja elementów. Uwzględnienie warunków brzegowych. Globalna macierz sztywności—dodatnio określona.
T-S-13Sformułowanie wektora obciążeń węzłowych. Dowolne obciążenie metody przemieszczeń vs skupione obciążenie węzłowe MES. Dokładne wyniki ciągłe metody przemieszczeń vs przybliżone wyniki węzłowe i elementowe MES.
T-S-6Układ wzorcowy nr 2. Lokalny i globalny układy współrzędnych. Macierz transformacji—składowe cosinusów kierunkowych.
T-S-15Pochyłe podpory—lokalne warunki brzegowe. Implementacja komputerowa lokalnych warunków brzegowych dla dużej skali układów.
T-S-19Szkic implementacji MES w dynamice i stateczności konstrukcji. Algorytmy komputerowe rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych 2.rzędu.
Metody nauczaniaM-1Wykład. Praktyka komputerowa. Seminarium.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Umie zamodelować i obliczyć konstrukcję złożoną przy wykorzystaniu metody elementów skończonych
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaB_3-_S3/C-11_K01Ma świadomość odpowiedzialności za poprawność prowadzonych obliczeń
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyB_3A_K05Uzyskuje kompetencje społeczne odnoszące się do działalności naukowo-badawczej i społecznej roli uczonego.
Cel przedmiotuC-1Umiejętności modelowania i analizowania konstrukcji złożonych w ramach MES.
Treści programoweT-S-16Płaski element ramowy vs przestrzenny element ramowy. Macierz sztywności przestrzennego elementu ramowego. Macierz transformacji współrzędnych. Standardowe procedury implementacji komputerowwej układów zespolonych.
T-S-9Układ wzorcowy nr 2. Ogólny schemat blokowy postępowania MES.
T-S-3Element kratowy. (Osobliwa) macierz sztywności. Sformułowanie MES vs sformułowanie inżynierskie. O funkcjach kształtu. Uogólnione przemieszczenia węzłowe i siły elementowe.
T-S-11Płaski element ramowy. Formowanie funkcji kształtu i sformułowanie macierzy sztywności. Część belkowa—równania równowagi. Część kratowa—równania równowagi. Superpozycja.
T-S-10Płaski element ramowy. Element belkowy. Element ramowy jako superpozycja elementów kratowego i belkowego.
T-S-14Kondensacja statyczna. Układ postawowy oraz elementy podstawowe metody przemieszczeń vs jeden element uogólniony MES. Wiedza z teorii konstrukcji vs 'bez tej wiedzy'. Różnice między MES a macierzową metodą przemieszczeń.
T-S-7Układ wzorcowy nr 2. Elementowa macierz sztywności w globalnym układzie współrzędnych.
T-S-1Mechanika ogólna vs mechanika konstrukcji—ciało idealnie sztywne vs ciało odkształcalne. Metoda sił—kinematyka układu vs metoda przemieszczeń—równowaga układu. Podstawowe operacje macierzowe.
T-S-19Szkic implementacji MES w dynamice i stateczności konstrukcji. Algorytmy komputerowe rozwiązywania układów równań różniczkowych zwyczajnych 2.rzędu.
T-S-5Układ wzorcowy nr 1. Uwzględnienie warunków brzegowych—dwa algorytmy komputerowe. Algebraiczny układ równań równowagi.
T-S-6Układ wzorcowy nr 2. Lokalny i globalny układy współrzędnych. Macierz transformacji—składowe cosinusów kierunkowych.
T-S-4Układ wzorcowy nr 1. Macierze sztywności elementów. Zasada superpozycji—agregacja elementów skończonych.
T-S-12Płaski element ramowy. Elementowa macierz sztywności w lokalnym układzie współrzędnych. Macierz transformacji—z lokalnych współrzędnych na globalne.
T-S-20Podsumowanie. Uwagi końcowe. Dalsze prace.
T-S-15Pochyłe podpory—lokalne warunki brzegowe. Implementacja komputerowa lokalnych warunków brzegowych dla dużej skali układów.
T-S-18Zagadnienia własne i analiza modalna w MES. Algorytmy komputerowe.
T-S-13Sformułowanie wektora obciążeń węzłowych. Dowolne obciążenie metody przemieszczeń vs skupione obciążenie węzłowe MES. Dokładne wyniki ciągłe metody przemieszczeń vs przybliżone wyniki węzłowe i elementowe MES.
T-S-8Układ wzorcowu nr 2. Agregacja elementów. Uwzględnienie warunków brzegowych. Globalna macierz sztywności—dodatnio określona.
T-S-17Rozwiązywanie komputerowe dużych układów równań algebraicznych. Algorytmy eliminacji Gaussa i inne.
T-S-2Model aproksymacyjny—dyskretyzacja układu ciągłego. Wielkości węzłowe i elementowe.
Metody nauczaniaM-1Wykład. Praktyka komputerowa. Seminarium.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Ma świadomość odpowiedzialności za poprawność prowadzonych obliczeń
3,5
4,0
4,5
5,0