Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Transport (S1)
specjalność: Transport portowy i przemysłowy

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Transport
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Wytrzymałość materiałów
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 6,0 ECTS (formy) 6,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA3 15 2,00,29zaliczenie
laboratoriaL3 15 2,00,29zaliczenie
wykładyW3 30 2,00,42egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15
laboratoria
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15
wykłady
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów36
51
laboratoria
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów10
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów25
50
wykłady
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
TR_1A_B08_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
TR_1A_W04T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W05, T1A_W07InzA_W02C-1T-W-5, T-W-10, T-W-7, T-W-6, T-W-1, T-W-3, T-W-4, T-W-9, T-W-8, T-W-2, T-A-3, T-A-1, T-A-2, T-L-3, T-L-7, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-1, T-L-2M-2, M-3, M-4, M-1S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
TR_1A_B08_U01
potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji
TR_1A_U15T1A_U14InzA_U06C-1T-W-10, T-W-9, T-W-8, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2M-2, M-3, M-4, M-1S-1, S-2, S-3
TR_1A_B08_U02
potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
TR_1A_U10, TR_1A_U09T1A_U08, T1A_U09InzA_U01, InzA_U02C-1T-W-10, T-W-9, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2M-2, M-3, M-4, M-1S-1, S-2, S-3
TR_1A_B08_U03
potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji
TR_1A_U16T1A_U15InzA_U07C-1T-W-10, T-W-9, T-L-3, T-L-6, T-L-4, T-L-5, T-L-2M-2, M-3, M-4, M-1S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
TR_1A_B08_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
TR_1A_B08_U01
potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji
2,0Student nie potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikacji zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji.
3,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
5,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
TR_1A_B08_U02
potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
3,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
TR_1A_B08_U03
potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji
2,0Student nie potrafi ocenić przydatności rutynowych metod i narzędzi ani wykorzystać metod analitycznych, symulacyjnych i eksperymentalnych do oceny wytrzymałości konstrukcji.
3,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.
5,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.

Literatura podstawowa

  1. Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1992
  2. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1996
  3. Grudziński, K., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1981

Literatura dodatkowa

  1. Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
  2. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1979

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów36
51
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów10
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów25
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaTR_1A_B08_W01ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTR_1A_W04ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą technologii budowy i remontów obiektów technicznych oraz materiałów inżynierskich stosowanych w transporcie, z uwzględnieniem zagadnień wytrzymałościowych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_W01ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W02ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
T1A_W03ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W05ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
T1A_W07zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_W02zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-A-3Kolokwium nr 2.
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
T-A-2Kolokwium nr 1.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczaniaM-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaTR_1A_B08_U01potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTR_1A_U15potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla transportu
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_U14potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_U06potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczaniaM-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikacji zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji.
3,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
5,0Student potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację zadań związanych z oceną wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności oraz przedstawić wnioski dla użytkownika opracowania.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaTR_1A_B08_U02potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTR_1A_U10potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
TR_1A_U09potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_U08potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
T1A_U09potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_U01potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
InzA_U02potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczaniaM-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
3,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaTR_1A_B08_U03potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi oraz wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówTR_1A_U16potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla transportu, oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_U15potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_U07potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
Metody nauczaniaM-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi ocenić przydatności rutynowych metod i narzędzi ani wykorzystać metod analitycznych, symulacyjnych i eksperymentalnych do oceny wytrzymałości konstrukcji.
3,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na średnim poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.
5,0Student potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi i wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne do oceny wytrzymałości konstrukcji na zaawansowanym poziomie trudności, wyciągnąć wnioski dotyczące stopnia zagrożenia.