Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Informatyki - Informatyka (N2)
specjalność: systemy komputerowe i technologie mobilne

Sylabus przedmiotu Adaptacyjne środowiska i obiekty informatyczne - Przedmiot obieralny I:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Informatyka
Forma studiów studia niestacjonarne Poziom drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta magister inżynier
Obszary studiów nauk technicznych
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Adaptacyjne środowiska i obiekty informatyczne - Przedmiot obieralny I
Specjalność internet w zarządzaniu
Jednostka prowadząca Katedra Inżynierii Oprogramowania
Nauczyciel odpowiedzialny Valery Rogoza <wrogoza@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Valery Rogoza <wrogoza@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 2,0 ECTS (formy) 2,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny 5 Grupa obieralna 1

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW3 10 1,00,50zaliczenie
laboratoriaL3 10 1,00,50zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Przewiduje się, że przystępując do studiowania przedmiotu studenci mają wiedzę z takich podstawowych przemiotów, jak "Podstawy informatyki i algorytmizacji", "Sieci komuterowe", "Programowanie obiektowe" oraz praktycznie opanowały Techniki programowania w jednym z języków programowania obiektowego - Java, C# lub C#.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Celem przedmiotu jest znajomość studentów z zasadami tworzenia architektury adaptacyjnych środowisk komputerowych (tzw/ platform egzistencjonalnych), które wspierają współdziałanie obiektów interoperabilnych, czyli obiektów zdolnych do adaptacji swoich dzieje w trakcie rozwiązania postawionych problemów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Znajomość z wiadomymi platformami egzistencjonalnymi: CORBA, COM+, Java/RMI, Microsoft.NET Framework4
T-L-2Znajomość z architekrurą i najeważniejszymy funkcjami hybrydowych platform egzistencjonalnych2
T-L-3Badania metod tworzenia inteligentnych obiektów samoorganizujących się zasobami Matlab4
10
wykłady
T-W-1Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów.1
T-W-2Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią.1
T-W-3Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych.2
T-W-4Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj.2
T-W-5Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji1
T-W-6Modele adaptacyjnego sterowania sieciami komunikacyjnymi.1
T-W-7Zasady budowy adaptacyjnych systemów rozproszonych2
10

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1Wykonanie zadań na zjęciach laboratoryjnych10
A-L-2Konsultacje z tematów zajęć laboratoryjnych2
A-L-3Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych15
A-L-4Zaliczenie z zajęć laboratoryjnych3
30
wykłady
A-W-1Uczęszczanie wykładów10
A-W-2Konsultacje z przedmiotu1
A-W-3Samodzielne studiowanie proponowanej literatury7
A-W-4Przygotowanie do zaliczenia + obecność na zaliczeniu12
30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykłady, zajęcia laboratoryjne, konsultacje z przedniotu, znajomość z proponowaną literaturą? przygotowanie do zaliczeń z przedmiotu i zajęć laboratoryjnych. Sprzęt na wykładach: projektor multimedialny, komputer. Sprzęt na zajęciach laboratoryjnych: komputery

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Ocena jakości i pełnoty wykonania zadań na zajęciach laboratoryjnych, ocena odpowiedzi na zaliczeniu z przedmiotu.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
I_2A_D15/O/1-2_W01
Studenci zdobywają wiedzę ze współczesnych architektur egzystencjonalnych i adaptacyjnych platform komputerowych, zasad ich budowy i najgłówniejszych funkcji tych platform, a także z technik tworzenia obiektów zdolnych do adaptacji swego zachowania w trybie dynamicznym.
I_2A_W04, I_2A_W10T2A_W02, T2A_W04, T2A_W05, T2A_W07C-1T-W-3, T-W-4, T-W-2, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-1M-1S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
I_2A_D15/O/1-2_U01
Po studiowaniu przedmiotu studenci zdobywają umiejętności: wyboru i analizy platrormy egzistencjonalnej, która najbardziej odpowiada zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, analizować i uzasadniać wybór funkcje platformy i zasobów zwiększania wydajności plaformy (w razie potrzeby) ze wzgłedu na wymagania skalowalności, odporności na błędy i zdolności do wsparcia funkcjonalności obiektów interoperablinych realizowanych na tej platformie.
I_2A_U07T2A_U09, T2A_U12, T2A_U18C-1T-W-3, T-W-4, T-W-2, T-W-5, T-W-1, T-L-3M-1S-1

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
I_2A_D15/O/1-2_K01
Po przestudiowaniu danego przedmiotu studenci zdobywają kompetencje w dziedzinie tworzenia i wykorzystania adaptacyjnych środowisk komputerowych do efektywnego rozwiązania problemów opracowywania informacji podczas rozwiązania złożonych problemów wymagających elastycznego nastawiania środowiska komputerowego.
I_2A_K06T2A_K06C-1T-W-3, T-W-4, T-W-2, T-W-5, T-W-7, T-W-1, T-L-2, T-L-1M-1S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
I_2A_D15/O/1-2_W01
Studenci zdobywają wiedzę ze współczesnych architektur egzystencjonalnych i adaptacyjnych platform komputerowych, zasad ich budowy i najgłówniejszych funkcji tych platform, a także z technik tworzenia obiektów zdolnych do adaptacji swego zachowania w trybie dynamicznym.
2,0Student nie wyjawia wiedzy z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
3,0Student wyjawia wiedzę z niektórych podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
3,5Student wyjawia wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić dokłądną analizę ich zasadniczych cech i funkcji i ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
4,0Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ale ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
4,5Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji, ale napotyka się z trudnościami klasyfikacji metod tworzenia omówionych obiektów .
5,0Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma dobre przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji i jest w stanie opisać klasyfikację metod tworzenia omówionych obiektów i warunki zastosowania tych metod.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
I_2A_D15/O/1-2_U01
Po studiowaniu przedmiotu studenci zdobywają umiejętności: wyboru i analizy platrormy egzistencjonalnej, która najbardziej odpowiada zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, analizować i uzasadniać wybór funkcje platformy i zasobów zwiększania wydajności plaformy (w razie potrzeby) ze wzgłedu na wymagania skalowalności, odporności na błędy i zdolności do wsparcia funkcjonalności obiektów interoperablinych realizowanych na tej platformie.
2,0Student nie w stanie wybrać i przeanalizować platformę egzistencjonalną, któraby odpowiadała zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, a także nie ma pojęcia co do istniejących funkcji współczesnych platform i zasobów programistycznych do realizacji obiektów interoperabilnych.
3,0Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, ale nie w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego.
3,5Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale nie w stanie przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu.
4,0Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.
4,5Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.
5,0Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, jest zdolny do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
I_2A_D15/O/1-2_K01
Po przestudiowaniu danego przedmiotu studenci zdobywają kompetencje w dziedzinie tworzenia i wykorzystania adaptacyjnych środowisk komputerowych do efektywnego rozwiązania problemów opracowywania informacji podczas rozwiązania złożonych problemów wymagających elastycznego nastawiania środowiska komputerowego.
2,0Student nie wyjawia kompetencje dotyczące rozumienia preznaczenia platform egzistencjonalnych i obiektów interoperabilnych do realizacji rozproszonych systemów informatycznych.
3,0Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, ale bardzo słabo orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą i na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych.
3,5Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, ale nie zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych.
4,0Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, ale nie wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą w celu wybory optymalnej struktury adaptacyjnego systemu informatycznego.
4,5Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, ale nie w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego.
5,0Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, i w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego.

Literatura podstawowa

  1. Haibo He, Self-Adative Synthesis for Machine Intelligence, John Wilej & Sons, Hoboke, New Jersej, 2011
  2. Haibo He, Self-Adaptive Systems for Machine Intelligence, John Wiley & Sons, Hoboke, New Jersey, 2011
  3. Mirosław Krzyśko, Waldemar Wołyński, Romasz Górecki, Michał Skorzybut, Systemy ucząsy się, Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2008
  4. Mirosław Krzyśko, Waldemar Wołyński, Tomasz Górecki, Michał Skorzybut, Systemy Uczące się, Naukowo-Techiczne, Warszawa, 2008
  5. Paweł Wawrzyński, Systemy Adaptacyjne i Uczące się, OWPW, Warszawa, 2009
  6. Walery Rogoza, Metody i środki projektowania obiektów interoperabilnych, Akademicka Oficyna Wydawnictwa EXIT, Warszawa, 2006
  7. Valeriy Rogoza, Materiały Dydaktyczne do Przedmiotów "Zaawansowane technologie oprogramowania" i "Przetwarzanie równoległe i rozproszone", Politechnika Szczecińska, Szczecin, 2007

Literatura dodatkowa

  1. A.L. Fradkov, I.V. Miroshnik. I.V. Nikiforov, Nonlinear and Adaptive Control of Compex Systems, Kluwer, Dordrecht, 1999, Series: Mathematics and Its Applications, vol 491
  2. Fradkov, A. L., Miroshnik, I. V., Nikiforov, V. O., Nonlinear and Adaptive Control of Complex Systems., Kluwer, Dordrecht, 1999, Series: Mathematics and Its Applications. Vol. 491.
  3. R. Bellman, Adaptive Control Processes, Princeton University Press, Princenton, New York, 1961
  4. Bellman R., Adaptive Control Processes, Princeton Uniwersity Press, Princeton, NY, 1961
  5. A.Benveniste, M.Metivier, P.Priouret, Adaptive Algorithms and Stochastic Approximation, Springer-Verlag, New York, 1987
  6. Benveniste A., Metivier M., Priouret P., Adaptive Algorithms and Stochastic Approximation, Springer-Verlag, New York, 1987

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Znajomość z wiadomymi platformami egzistencjonalnymi: CORBA, COM+, Java/RMI, Microsoft.NET Framework4
T-L-2Znajomość z architekrurą i najeważniejszymy funkcjami hybrydowych platform egzistencjonalnych2
T-L-3Badania metod tworzenia inteligentnych obiektów samoorganizujących się zasobami Matlab4
10

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów.1
T-W-2Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią.1
T-W-3Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych.2
T-W-4Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj.2
T-W-5Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji1
T-W-6Modele adaptacyjnego sterowania sieciami komunikacyjnymi.1
T-W-7Zasady budowy adaptacyjnych systemów rozproszonych2
10

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1Wykonanie zadań na zjęciach laboratoryjnych10
A-L-2Konsultacje z tematów zajęć laboratoryjnych2
A-L-3Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych15
A-L-4Zaliczenie z zajęć laboratoryjnych3
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczęszczanie wykładów10
A-W-2Konsultacje z przedmiotu1
A-W-3Samodzielne studiowanie proponowanej literatury7
A-W-4Przygotowanie do zaliczenia + obecność na zaliczeniu12
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaI_2A_D15/O/1-2_W01Studenci zdobywają wiedzę ze współczesnych architektur egzystencjonalnych i adaptacyjnych platform komputerowych, zasad ich budowy i najgłówniejszych funkcji tych platform, a także z technik tworzenia obiektów zdolnych do adaptacji swego zachowania w trybie dynamicznym.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówI_2A_W04Ma wiedzę z zakresu zaawansowanych technik programowania systemów informatycznych w wybranym obszarze zastosowań
I_2A_W10Ma poszerzoną wiedzę dotyczącą trendów rozwojowych i możliwości zastosowania informatyki w wybranych obszarach nauki i techniki
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_W02ma szczegółową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
T2A_W04ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
T2A_W05ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów i pokrewnych dyscyplin naukowych
T2A_W07zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest znajomość studentów z zasadami tworzenia architektury adaptacyjnych środowisk komputerowych (tzw/ platform egzistencjonalnych), które wspierają współdziałanie obiektów interoperabilnych, czyli obiektów zdolnych do adaptacji swoich dzieje w trakcie rozwiązania postawionych problemów.
Treści programoweT-W-3Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych.
T-W-4Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj.
T-W-2Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią.
T-W-5Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji
T-W-6Modele adaptacyjnego sterowania sieciami komunikacyjnymi.
T-W-7Zasady budowy adaptacyjnych systemów rozproszonych
T-W-1Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów.
Metody nauczaniaM-1Wykłady, zajęcia laboratoryjne, konsultacje z przedniotu, znajomość z proponowaną literaturą? przygotowanie do zaliczeń z przedmiotu i zajęć laboratoryjnych. Sprzęt na wykładach: projektor multimedialny, komputer. Sprzęt na zajęciach laboratoryjnych: komputery
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Ocena jakości i pełnoty wykonania zadań na zajęciach laboratoryjnych, ocena odpowiedzi na zaliczeniu z przedmiotu.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie wyjawia wiedzy z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
3,0Student wyjawia wiedzę z niektórych podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
3,5Student wyjawia wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić dokłądną analizę ich zasadniczych cech i funkcji i ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
4,0Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ale ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji.
4,5Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji, ale napotyka się z trudnościami klasyfikacji metod tworzenia omówionych obiektów .
5,0Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma dobre przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji i jest w stanie opisać klasyfikację metod tworzenia omówionych obiektów i warunki zastosowania tych metod.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaI_2A_D15/O/1-2_U01Po studiowaniu przedmiotu studenci zdobywają umiejętności: wyboru i analizy platrormy egzistencjonalnej, która najbardziej odpowiada zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, analizować i uzasadniać wybór funkcje platformy i zasobów zwiększania wydajności plaformy (w razie potrzeby) ze wzgłedu na wymagania skalowalności, odporności na błędy i zdolności do wsparcia funkcjonalności obiektów interoperablinych realizowanych na tej platformie.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówI_2A_U07Potrafi wykorzystywać poznane metody, techniki i modele do rozwiązywania złożonych problemów
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_U09potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich i prostych problemów badawczych metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne
T2A_U12potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć (technik i technologii) w zakresie studiowanego kierunku studiów
T2A_U18potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów, w tym dostrzec ograniczenia tych metod i narzędzi; potrafi - stosując także koncepcyjnie nowe metody - rozwiązywać złożone zadania inżynierskie, charakterystyczne dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadania nietypowe oraz zadania zawierające komponent badawczy
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest znajomość studentów z zasadami tworzenia architektury adaptacyjnych środowisk komputerowych (tzw/ platform egzistencjonalnych), które wspierają współdziałanie obiektów interoperabilnych, czyli obiektów zdolnych do adaptacji swoich dzieje w trakcie rozwiązania postawionych problemów.
Treści programoweT-W-3Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych.
T-W-4Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj.
T-W-2Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią.
T-W-5Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji
T-W-1Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów.
T-L-3Badania metod tworzenia inteligentnych obiektów samoorganizujących się zasobami Matlab
Metody nauczaniaM-1Wykłady, zajęcia laboratoryjne, konsultacje z przedniotu, znajomość z proponowaną literaturą? przygotowanie do zaliczeń z przedmiotu i zajęć laboratoryjnych. Sprzęt na wykładach: projektor multimedialny, komputer. Sprzęt na zajęciach laboratoryjnych: komputery
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Ocena jakości i pełnoty wykonania zadań na zajęciach laboratoryjnych, ocena odpowiedzi na zaliczeniu z przedmiotu.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie w stanie wybrać i przeanalizować platformę egzistencjonalną, któraby odpowiadała zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, a także nie ma pojęcia co do istniejących funkcji współczesnych platform i zasobów programistycznych do realizacji obiektów interoperabilnych.
3,0Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, ale nie w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego.
3,5Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale nie w stanie przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu.
4,0Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.
4,5Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.
5,0Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, jest zdolny do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaI_2A_D15/O/1-2_K01Po przestudiowaniu danego przedmiotu studenci zdobywają kompetencje w dziedzinie tworzenia i wykorzystania adaptacyjnych środowisk komputerowych do efektywnego rozwiązania problemów opracowywania informacji podczas rozwiązania złożonych problemów wymagających elastycznego nastawiania środowiska komputerowego.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówI_2A_K06Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_K06potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest znajomość studentów z zasadami tworzenia architektury adaptacyjnych środowisk komputerowych (tzw/ platform egzistencjonalnych), które wspierają współdziałanie obiektów interoperabilnych, czyli obiektów zdolnych do adaptacji swoich dzieje w trakcie rozwiązania postawionych problemów.
Treści programoweT-W-3Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych.
T-W-4Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj.
T-W-2Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią.
T-W-5Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji
T-W-7Zasady budowy adaptacyjnych systemów rozproszonych
T-W-1Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów.
T-L-2Znajomość z architekrurą i najeważniejszymy funkcjami hybrydowych platform egzistencjonalnych
T-L-1Znajomość z wiadomymi platformami egzistencjonalnymi: CORBA, COM+, Java/RMI, Microsoft.NET Framework
Metody nauczaniaM-1Wykłady, zajęcia laboratoryjne, konsultacje z przedniotu, znajomość z proponowaną literaturą? przygotowanie do zaliczeń z przedmiotu i zajęć laboratoryjnych. Sprzęt na wykładach: projektor multimedialny, komputer. Sprzęt na zajęciach laboratoryjnych: komputery
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Ocena jakości i pełnoty wykonania zadań na zajęciach laboratoryjnych, ocena odpowiedzi na zaliczeniu z przedmiotu.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie wyjawia kompetencje dotyczące rozumienia preznaczenia platform egzistencjonalnych i obiektów interoperabilnych do realizacji rozproszonych systemów informatycznych.
3,0Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, ale bardzo słabo orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą i na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych.
3,5Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, ale nie zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych.
4,0Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, ale nie wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą w celu wybory optymalnej struktury adaptacyjnego systemu informatycznego.
4,5Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, ale nie w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego.
5,0Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, i w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego.